Doping.. het is overal.

Jarenlang ben ik “druk”  geweest in het mountainbike wereldje. Jarenlang heb ik mun bakkes gehouden over doping en er nog nooit een letter over geschreven. Niet dat dat nu zo spannend is wat ik schrijf, maar over het meeste had ik wel een mening en die ventileerde ik dan ook graag. Ook over doping heb ik natuurlijk een mening, maar al die tijd heb ik me redelijk op de vlakte gehouden.

Waarom ? Nou, puur omdat ik, naief dat ik misschien was, dacht dat het in “ons wereldje” niet echt voor kwam. Tuurlijk, Rudi van Houts had wat aan zijn broek hangen en ook Erwin Bakker was niet van onbesproken gedrag. Maar verder was het redelijk stil. En dat vond ik prima.

Tot ik vandaag op aCrosstheCountry dit artikel las. Als je dan even verder zoekt en een paar klikjes doet op het net ( hier en het forum van mtb-news.de ) dan kom je tot de conclusie dat het in mijn geliefde sport helaas ook zover is. Sporadisch ? Ja, ik hoop het. Of dat ijdele hoop is ? Ja, dat denk ik helaas wel.

Sport zit namelijk voortaan direct verbonden aan doping. De kans is groot dat het in elke tak van sport voorkomt, maar sommige sportbonden proberen dat nog krampachtig te verbergen. Zie bijvoorbeeld de Volkskrant van deze week. Marianne Timmer staat er in dit artikel niet goed op en een tijdje terug waren het Yvonne van Gennip en Ria Visser die in de spotlights stonden. Bij het geval in het mountainbiken lijkt het er nu op dat een overkoepelende organisatie ook dit niet bekend wilde maken en het maar langzaam weg wou laten ebben. Maar zo werkt dat dus niet meer. Een en ander komt altijd naar buiten en dan sta je er als bond nog slechter op dan op het moment dat je besluit om het te verdoezelen.

Het zou de bonden sieren om openheid te geven als er iets aan de hand is en de betrokken sporters meteen op non-actief zetten. Doping ? Wegwezen dan! Doping omdat je astma hebt en anders niet kan sporten ? Precies ! Niet sporten dan op professioneel niveau. Dan is je lichaam daar niet geschikt voor. Mijn lichaam is ook niet geschikt om center te spelen in een topbasketballteam. Ga ik dan proberen om boven de 100 kg uit te komen ( geen grappen maken nu… ) en pillen slikken om nog 30 cm langer te worden ? Nee, natuurlijk niet. Niet geschikt is niet geschikt. Punt.

Maar zolang er in wedstrijdverband gestreden wordt en er bakken met geld in omgaat zal het een utopie zijn om te denken dat doping nooit meer gebruikt zal worden. Valsspelers blijven er altijd, maar als we die valsspelers dan ook nog gaan beschermen… ja, dan wordt het een heel lastig verhaal.

Eerlijkheid duurt nog altijd het langst.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.