Oostmalle, altijd een beetje laagvliegen daar he. Snel, sneller snelst. Ook dit jaar reden er weer vele renners vol gas over het parcours.
In het begin rijdt David vd Poel weg, samen met Sven Nys. Later probeert da ander Poeleke het ook (#hupMTB!) maar ook die komt niet echt weg. Van Aert probeert het, vd Haar rijdt attent, maar uiteindelijk komt (mwoah) Pauwels van plek 99 naar plek 1 gereden en lost het hele veld. Tot de laatste ronde rijdt hij ver vooruit, Sven Nys heeft ondertussen gas terug genomen om de andere Sven te zoeken.
Bij het ingaan van de laatste ronde knijpt Pauwels in de remmen, elke renner die daarna komt stopt ook op die plek. Tot Sven Nys eraan komt rijden. Verbaasd kijkt hij rond als hij de renners ziet staan bij de finishlijn. Hij rijdt tussen ze door onder luid applaus van de renners. Diezelfde renners stappen weer op de fiets en rijden in colonne achter hem aan die laatste ronde. Het publiek klapt de handen stuk, de renners tonen hun respect voor de man die toch de laatste jaren mede hun sport zo populair heeft gemaakt. Het wordt een prachtige ereronde en met de finishlijn in zicht zoekt Nys de andere Sven op en gezamenlijk rijden ze over de finish. De rest druppelt daarna binnen en nemen een soort van afscheid van een groot kampioen….
Het had zo mooi kunnen zijn op die druilerige, grijze zondagmiddag. In plaats van dat de renners de spreekwoordelijke zon lieten schijnen reden ze als grijze muizen op deze grijze zondagmiddag gewoon een cross alsof het een dag was zoals vele andere… Later zullen ze hopelijk beseffen dat dat helemaal niet zo was…
Het had zo mooi kunnen zijn……
SVEN BEDANKT WOR!