Vrijdagavond 25 maart bekeek ik de wedstrijd Belfius Mons Hainaut tegen Zeeuw & Zeeuw Feyenoord Rotterdam. Het was een uitwedstrijd voor de Rotterdammers, dus werd er vanzelfsprekend gespeeld in Mons. Of Bergen, wat u wilt..
“De stad Bergen ontstond op een heuvelachtig terrein (vandaar de naam) tussen de rivieren de Hene en de Trouille. Ondanks de ontdekking van begraafplaatsen uit de 2e eeuw en de oude benaming “Castri locus” (dat is Kampplaats), die voor het eerst opduikt in 642, blijft de aanwezigheid van een Romeins legerkamp op de plaats van de huidige stad een hypothese. Alleszins lag de plek aan een deverticulum (dat is “aftakking”) van de Romeinse heerbaan Bavay-Asse.”
Maar goed, de geschiedenis terzijde, het gaat hier over basketbal. En dan vooral over de sfeer in de hal die avond. Waarbij ik meteen de vergelijking trek naar de andere hallen waar basketbal gespeeld wordt. De BNXT League is namelijk op zoek naar de generatie Z. Die moeten naar de hallen komen, die moeten het basketbal weer gaan omarmen in Nederland en Belgie.
En blijkbaar gaat die zoektocht naar die generatie gepaard met een muziek. Een hoop muziek. En voordat jullie beginnen te klagen dat ik een ouwe zak ben en met de tijd mee moet gaan… Niks van dat. Muziek is prima in de hal. Maar op welk niveau, dat is even de vraag…
Gister ging het redelijk hard en bijna continue door. Tijdens de gehele wedstrijd was kwam er wel geluid uit de boxen. De vraag die mij vandaag daarom opdrong ( en niet alleen bij mij las ik in de wereldberoemde basketball community) is dan ook: Hoe vinden we, de supporters, de spelers en de beleidsbepalers deze muziek in de hal ?
We klagen nogal snel dat het publiek erbij zit als theater of bisocooppubliek. Er is geen beleving meer, men komt, gaat zitten, klapt een keer, en gaat weer naar huis. De sfeer vanuit het publiek is redelijk verdwenen. Gezang, geklap, geschreeuw, het is bijna niet meer te horen in de sporthallen.
Zou dat niet komen door de plaatselijke dj’s vraag ik me dan af ? Het publiek is al zo gewend aan de “bak herrie” die naar ze toe geslingerd wordt dat het er niet meer toe doet of ze nu een mooie yell kunnen inzetten of niet, de muziek overstemt het toch. De muziek pakt toch elk “stil moment” in de hal om zich te laten horen. Dan blijft de beleving vanaf de tribune zeker weg. Is er niet te weinig ruimte om het publiek die sfeer te laten bepalen ?
Buiten dat, ik zag vandaag de vraag aan Mack Bruining wat hij van de muziek vond tijdens de game van gisteren. Ik ben daar ook benieuwd naar. En niet alleen naar de mening van Mack, maar ook van andere spelers. Wat zou nu prettiger zijn ? Aangemoedigd worden door gezang en geklap vanaf de tribunen door je fans of aangemoedigd worden door een NBA deuntje of de compleet kapotgedraaide hit Tsunami ?
Er zijn wat wedstrijden geweest tijdens de pandemie, zonder publiek. En dus ook zonder muziek. Je kon alles horen. Het piepen van de zolen, de gesprekken van de spelers, van de coach etc etc. Het was een verademing om dat eens mee te maken. Het was weer een keer wat anders. En ik denk zelfs dat de spelers elkaar gewoon konden verstaan en de coaches tijdens de time-out niet 12 Strepsils nodig hadden om de keel te smeren na het geschreeuw. Waarbij ik niet wil zeggen dat de muziek en de dj compleet moeten verdwijnen, maar zou er een compromis mogelijk zijn waarbij het publiek ook voor de sfeer kan en mag gaan zorgen ?
Hieronder mijn eigen favoriete moment van fans in een stadion. Geen basketball, maar het geeft wel de sfeer en fanbeleving aan waar we naar op zoek zijn 🙂