‘s-Hertogenbosch, de mooiste kutstad !

De hoofdstad van Brabant, de Sint-Jan, de bakermat van het echte carnaval, De Vliert met zijn sintelbaan, de Schutskamp, de Galaxy, de Carrousel, de Kings, de Dieze, Jeroen Bosch, Zoete Lieve Gerritje, de Draak en nog veel meer. Wat een stad en wat een sportcultuur heerst er in deze stad !

Gezien de ontwikkelingen van de 2, in mijn ogen, mooiste sportclubs uit de stad kwam ik tot onderstaande gedachte.

Eind jaren 80 was de plaatselijke FC prima op dreef in de Eredivisie, was Nashua natuurlijk de topploeg (8x kampioen tussen 1980 en 1989) in basketballand en deden de Red Eagles nog leuk mee in de ijshockeycompetitie. The Dukes is wereldberoemd en ook het hockey laat nogal van zich horen. Hosanna in Excelsis! Wat kan het (sport)leven dan toch mooi zijn.

Even terug naar alleen het voetbal en het basketbal. In de jaren daarna ging FC Den Bosch op en neer tussen ere en eerste divisie, maar de laatste jaren zat de klad er redelijk in. Ook op het basketbalfront zijn de landskampioenschappen (5 stuks) op 1 hand te tellen de laatste 24 jaar. In veel gevallen was geld de oorzaak. FC Den Bosch is van eigenaar gewisseld, stond op randje faillisement maar krabbelt toch weer overeind. Heroes Den Bosch (sinds 2019) blijft, na het roemrijke verleden) wisselvallig presenteren met dit jaar als absoluut dieptepunt tot nu toe. Stijf onderaan en weinig beleving in de Maaspoort. Dit in tegenstelling tot de Vliert waar het elke thuiswedstrijd heel vol zit. Dit heeft zich al ingezet eind vorig seizoen, ook al stond FC Den Bosch toen onderaan in de eerste divisie.

En ja, dan zijn wij daar. De Bosschenaren ! Niet te flauw om hun mening te laten horen of gedeatilleerd aan te geven waar het aan schort. Vorig jaar bij FC Den Bosch, dit jaar bij Heroes Den Bosch. Maar ook als het wel goed gaat zijn er soms wat incidentjes die dan in de media breed uitgemeten worden. Een veldbestorming tijdens een periodetitel, even later een kleine groep die verhaal gaat halen bij het uitvak en bij het basketbal nogal wat menigen en geklaag op de sociale media. Niet in de hal of tijdens wedstrijden, dat is niet des basketballs.. (waarmee ik niet zeg dat dit zou moeten!)

Ook al gaat het goed, er moet altijd een rauw randje omheen zitten bij onze stad! De Bosschenaar is nu eenmaal een mens dat graag van zich laat horen en niet op zijn mondje is gevallen. Reuring is goed, reuring doet leven. Zonder wrijving geen glans ! Heya ‘s-Hertogenbosch!

Dit bericht is geplaatst in basketbal. Bookmark de permalink.